wprost w depresję

Wpadł mi ostatnio w ręce jeden z polskich tygodników publicystycznych, chwalących się już na okładce, że jest najczęściej cytowany. Przeglądając go, wpadłam w bardzo ponury nastrój. Nie znalazłam tam ani jednej pozytywnej wiadomości, ani jednego artykułu z dobrym przesłaniem.
Owszem, może trochę odzwyczaiłam się od telewizyjno- prasowego podawania faktów. Na co dzień słucham w radiu, albo czytam w Internecie tylko to, co mnie faktycznie interesuje, a nie przytłacza. Gdyby tak kosmita wziął do ręki ten tygodnik i na podstawie jego zawartości, chciał się przekonać, co dzieje się u nas w kraju, zapewne załamałby się kompletnie i poleciał do innej galaktyki. Bo już z okładki zadają nam pytanie "czym chcą nas kupić", potem przedwyborcze "pitu pitu", niskie emerytury, straszenie Rosją, straszenie Macierewiczem i Kukizem, oskarżanie aktualnej partii rządzącej i opozycji też, narzekanie na oddalający się wciąż wiek emerytalny, doradztwo w sprawie emigracji, Polska na sprzedaż, rozczarowanie UE, nieciekawa sytuacja na Bałkanach i w Grecji... aaaaaaaaaaa! uciekam.
Ja wiem, że nie ucieknę od tych problemów. Zdaję sobie również sprawę, że żyjąc w tym kraju, powinnam wiedzieć, co się dzieje, bo to ma bezpośredni lub pośredni wpływ na moje życie. Rozumiem, że wokoło nie dzieje się najlepiej - wystarczy posłuchać ludzi o czym mówią. Nie dziwię się już teraz, dlaczego wszyscy wokół narzekają - gdy coś powtarzają Ci w TV, prasie i Internecie, a ty w to przyjmujesz bezrefleksyjnie, przejmujesz niejako ten styl i...narzekasz na wszystko. Nie wierzę, że w naszym kraju dzieją się tylko złe rzeczy - ale te chyba lepiej się sprzedają....