Wulkaniczne wspomnienia

Stresy egzaminacyjne już za mną, sesja zamknięta z bardzo dobrym wynikiem, mam więc czas na drobne przyjemności... Patrząc na pogodę za oknem, myślami wracam do wakacji - słońca, plaży, ciepła i wspaniałej przygody. Dzisiaj porywam Was na Lanzarote.
Zacznę od tego, że jest to jedno z najdziwniejszych miejsc jakie zobaczyłam w swoim długawym już życiu. Zetknęłam się tam bowiem z krajobrazem iście księżycowym...

Zwiedzając wulkaniczny Parque Nacional de Timanfaya, nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że jestem na Księżycu, albo na Marsie. Przemieszczaliśmy się wśród skamieniałej lawy, która kiedyś przykryła większość życia na tej wyspie. Urodzajna ziemia po wybuchu wulkanu nie nadawała się już do uprawy, jednak po jakimś czasie zauważono, że mimo trudnych warunków, świetnie rośnie tam jeden ze szczepów winorośli - podchwycono temat i teraz Lanzarote produkuje jedyne w swoim rodzaju wino - którego oczywiście nie omieszkałam spróbować;)
Ta wyspa, to nie tylko "proch i pył" - dzięki wielkiemu artyście (o którym przyznam szczerze nie miałam pojęcia przed wyjazdem - podróże kształcą), a więc dzięki osobie nietuzinkowej, o której wie każdy mieszkaniec wyspy. Cesar Manrique - bo o nim mowa, miał swoją koncepcję rodzimej wyspy - starał się, aby ingerencja człowieka w środowisko naturalne była jak najmniejsza - chciał pozorne minusy wyspy przekuć na jej największe atrakcje. I to mu się naprawdę udało. Oprócz wspomnianego wyżej wulkanicznego parku narodowego, wpłynął w znaczący sposób na architekturę i urbanizację wyspy. Dlatego też, podróżując po całej wyspie nie widziałam ani jednego billboardu czy tablicy reklamowej, dlatego również wszystkie domy i kościoły mają być pomalowane na biało, tworząc wspaniałe uzupełnienie do "księżycowego" krajobrazu. 

Dzięki niemu również, miałam okazję przespacerować się po jaskini lawowej (Tunnel de la Atlantida), który dzięki ogromnej pracy (i ogromnej zapewne ilości pieniędzy), został zaadaptowany na salę koncertową z doskonałą akustyką oraz muzeum wulkaniczne. Przyznam szczerze, że gdy znalazłam się na dole jaskini, z wrażenia usiadłam. To było po prostu niesamowite. 

Wyspa Lanzarote to również przepiękne plaże, malownicze miasteczka i futurystyczne rzeźby Cesara Manrique na każdym większym skrzyżowaniu. To tutaj również rośnie szczególna odmiana aloesu, który ma silne właściwości lecznicze, tu również zobaczyłam jak się filetuje aloes. To w końcu miejsce, które warto zobaczyć, chociażby po to, aby usiąść z wrażenia ;P