Przeczytane, posłuchane luty 2016

Czy Ty chcesz być żoną prezydenta?! - spytał mój M, gdy zobaczył, co czytam. Z całą pewnością nie chcę się paprać polityką - odpowiedziałam dobitnie. Nawet jako żona prezydenta - spokojnie, nie musisz kandydować...
Kolejną książką, którą przeczytałam w tym roku była biografia "Eleanor Roosevelt - między namiętnością a polityką". Co ważne, autorką tej książki nie jest Amerykanka, a Polka, francuska arystokratka i pisarka - Beata de Robien. A ważne jest o tyle, że osoba "z zewnątrz" zawsze potrafi obiektywniej spojrzeć na pewne wydarzenia, nawet dotyczące takiej ikony, jaką była pani Roosevelt. Jedno trzeba przyznać - była postacią nietuzinkową - to ona rozpoczęła walkę o prawa kobiet w USA, to ona nie chcąc być marionetką, zawsze miała własne zdanie. Gdy przechodziłam przez kolejne rozdziały, nie mogłam uwierzyć, że ta silna kobieta o bardzo twardym charakterze, dała się tak łatwo podejść i zmanipulować...Wykorzystywali jej dobroć i naiwność zarówno mężczyźni, kobiety, jak i jej własne dzieci. To ciekawa lektura, która pokazuje przekrój społeczeństwa USA od lat 50-tych ubiegłego wieku. Polecam! 
Drugą książką (zgodnie z postanowieniami noworocznymi - dwie w miesiącu!), była książka Terrego Pratchetta "Smoki na zamku Ukruszon". Jestem wielbicielką wszystkiego, co napisał Pratchett - zakochana bezgranicznie w całym Świecie Dysku, nie raz wybuchałam śmiechem czytając jego kolejne części. Więc, gdy na półce z książkami zobaczyłam bajki dla dzieci tego autora, pożyczyłam je w ciemno - obiecując sobie, że gdy tylko przeczytam i stwierdzę, że są odpowiednie, poczytam też do poduszki mojej Małej. Muszę zaznaczyć jednak, że to specyficzny rodzaj humoru...nie dla każdego. Moja M... poczeka jeszcze trochę - ostatnio woli bajki o kotkach niż o smokach. Niemniej, polecam, dla starszych dzieciaków i dorosłych! 
I jeszcze muzycznie.
Nie wiem, jakie licho mnie podkusiło na latynoskie rytmy. Gdy myślę o latynoskich wykonawcach - pierwsze skojarzenie to Enrique Iglesias. A że nie jestem wielbicielką tego pana, pomyślałam o Shakirze. Jej ostatnia płyta, z 2014 roku, była  dla mnie istną "la torturą". Jak już zaczęłam słuchać, musiałam skończyć... Internauci ogłosili ją najlepszą płytą Shakiry. Boję się sięgnąć po te gorsze. Bo niby jest wszystko - skoczne rytmy, rockowe ballady z pazurem, nawet rege... ale na dłuższą metę mnie zmęczyło. Słuchaliście? 
Kiedy już zaczynałam przekreślać zupełnie muzykę latynoamerykańską, z pomocą przyszedł mi mój ulubiony program do słuchania muzyki - tej z całego świata (o ile oczywiście dany wykonawca wyrazi zgodę) Jako ikony latynoskie widnieją tam, Ricky Martin, Enrique Iglesias, Danny Romero i kilku innych wykonawców, którzy grają prawie tak samo - skreśliłam ich od razu. Ale, trafiłam na ciekawostkę, jeżeli nie powiedzieć - perełkę. Określana jako psychodeliczny rock - meksykańska grupa Zoe zaskoczyła mnie zarówno oryginalnością brzmień jak i kompletnym wyjściem z kanonu. Co więcej - zupełnie przyjemnie się tego słucha...